ONVERGETELIJKE GIJS

In de twaalf jaar dat Gijs bij ons woonde heb ik ‘m heel vaak getekend. Omdat we van hem hielden en omdat ie zo’n mooie vacht had. Hem tekenen viel niet altijd mee, omdat ie zo beweeglijk was. In mei van dit jaar ging het slecht met Gijs. Hij bleek een fatale nieraandoening te hebben en volgens de dierenarts was het maar beter om hem uit z’n lijden te halen. Die middag voordat we hem weg brachten heb ik ‘m nogmaals getekend.., met tranen in mijn ogen. De beste tekening ooit. Gijs blijft wel bij ons, maar dan in een passe-partoutje.