Voor de kerstdagen waren we twee dagen in Haarlem, want sinds we in het oosten van het land wonen willen we wel regelmatig naar de randstad. We hebben daar  2 museums, een galerie en ook winkels bezocht. Behalve tekenspullen heb ik ook altijd wel een camera bij me. In het gezellige centrum zag ik dit oude stadscafé geheel in kerstsfeer gehuld. Daar heb ik een aantal foto's van gemaakt. Omdat het al aardig donker begon te worden was de kwaliteit van de foto's niet al te best, maar voldoende sfeer om dit schilderij te maken in mijn atelier. Er zijn wel enkele onderdelen veranderd en verplaatst ten behoeve van de compositie. Ook het totale kleurbeeld is drastisch veranderd en daarmee de sfeer. De kerstkaart voor eind 2019 is  klaar.

---

Een plek waar de dood en het leven elkaar ontmoeten. Vroeger vond ik een kerkhof “not a place to be”. Sinds een schokkende gebeurtenis in mei 2002 ben ik naar veel dingen in het leven anders gaan kijken. Bijvoorbeeld naar een kerkhof. Vooral hele oude begraafplaatsen waarvan het onderhoud te wensen overlaat, vind ik mooi. Ze zijn een oase in een stressvolle en hectische samenleving. De tijd staat er stil. Meer dan een kerk is het voor mij een plaats van rust en bezinning. Vooral in kleine dorpjes in Engeland kwam ik ze tegen. Overwoekerde paden, scheefgezakte, bemoste zerken en doorgeroeste hekwerken. In Nederland ken ik dat niet. Bij ons is alles braaf gesnoeid, gemaaid en aangeharkt.
Soms zou ik wel willen dat iemand er naar vroeg: Heb je het een plekje kunnen geven na al die jaren? Of: Heb je het verwerkt? Ik zou er ook niet zo goed een antwoord op weten. Iemand die hetzelfde overkwam zei eens tegen me: Na een aantal jaren groeit er eelt op, maar de pijn blijft er soms doorheen komen. Zo voelt het ook voor mij. Mijn jongste zoon Erik is 25 jaar oud geworden. VERGEETMENIET, olieverf/marouflé, 24 x 18 cm.

---

Vroeger op de kunstacademie heb ik geleerd om alle benodigde tinten te mengen uit ongeveer 10 verschillende kleuren. Toen ik jaren geleden begon met buiten schilderen had ik voor alle zekerheid wel 20 tubetjes bij me. Maar ik ging er steeds minder gebruiken. Collega’s leerden mij dat je alles kon mengen uit de een paar primaire kleuren en dat was voor mij toen een eye- opener. Want met veel verschillende pigmenten heb je sneller het risico van disharmonie in je schilderij. Ik streef altijd naar kleurharmonie. Een aardige bijkomstigheid is dat je minder zooi bij je hebt.

Even een simpel voorbeeld: Als je een strandschilderij zou maken en je smeert cobalt blauw boven de horizon (lucht) en gele oker er onder (strand), dan heb je al 2 verschillende schilderijtjes gemaakt. Ik laat altijd iets van de ene kleur terugkomen in de andere kleur. Want in de natuur heerst altijd een bepaald atmosfeer, dus kleurharmonie. Sommige schilders bereiken dat door middel van glaceren. Dus hoe minder tubetjes, hoe beter. Laatst hoorde ik van een collega, die soms werkt met het “Scandinavisch” palet. Dat geeft een heel klassiek sfeerbeeld. Wit, gele oker, cadmium rood en ivoor zwart. Het schilderij “de Brink” en “Eefdense enkweg” heb ik met alleen deze kleuren gemaakt. Kijk maar even in mijn galerie.

---